بازیه دیگه...مگه چیه!

چند وقت پیش ترنـــــج, همون ترنجی که خودش رو نو کامنت کرده, همون ترنجی که بنر خوشگل وبلاگش رو برداشته, همون ترنجی که وقتی می خواستم ببینمش, دو روز تعطیل ِ عید همه جارو گشتم تا یه یادگاری براش بخرم, همون ترنجی که.....راستی بستنیت رو خوردی؟

همین ترنج چند وقت پیش من رو به یه بازی قدیمی دعوت کرده بود که خب من یادم رفت بازیش کنم. حالا یادم اومد.

اینم چیزایی که در اولین فکر یادم اومد و شاید خیلی چیزای دیگه رو هم دوست داشته باشم.

و البته خودم رو هم دوست دارم.

هیچکی به بازی دعوت نیست :)

تو دو تا سررسید پایین از کلاس دوم ابتدایی تا الانم رو نوشتم و می نویسم. نوشته هایی که هیچ وقت نباید کسی بخونه.

کتاب نارنجی رنگ یه کتاب خاصه. بیشتر از هر کسی می تونم باهاش ارتباط برقرار کنم و حتا کنار شخصیت هاش بشینم. البته فیلمش مایوس کننده بود.

اسپری سفید بوی فضای دندان پزشکی رو میده.

اون خره هم سال دوم راهنمایی که بودم پشت کوله م آویزون بود. یه بار ناظممون کشیدش و کَند, گفت نباید از این چیزا! آویزون کنم. منم جاکلیدیم کردم تا هر وقت تو سرویس از جلوش رد بشم تو دستم ببیندش.

گوشی قدیمیم. Motorola v3x اولین گوشی همیشه یه چیز دیگه س.

اون سگ آبیه که یه عالمه کش میاد. یه بار که بچه بودم و مریض, خواهرم برام خرید. من که یادم نمیاد اما حتمن خیلی ذوق کردم.

کاغذا نوشته های وقتی هستن که من و خواهرم وقتی یکی مون نبود, برای اون یکی با زبون رمزی خودمون اگه کاری داشتیم یا حرفی, می نوشتیم. واسه چند سال پیشه. یه جور نامه ان :)

بند چرمی که وقتی دبیرستانی بودم خریدم و تو کلاس مدش کردم. هنوزم خوشم میاد. البته بندی که اون سال خریدم پاره شد.

رینگ نقره م که خیلی خیلی دوستش دارم و پارسال موقع تولد خواهرم برای خودم خریدم :)