اتاق آبی

همه جا پر از نورهای رنگی بود. نور آبی چشمش را اذیت می کرد. بین شلوغی و همهمه چشمان مردش را پیدا کرد. امتدادش را کشید. طولانی بود.رسید به چشمان دخترک. حرف می زدند. دخترک معشوقگی می کرد و مرد قربان چشمان رنگی اش می رفت. دلش گرفت از چشمان تیره اش. نگاه کرد به خم شدن گردن دخترک. به لب هاب مرد روی صورت ِ پر دخترک. دلش گرفت از صورت استخوانی اش. لیوان باریک درون دستش را فشار داد و لبخند زد. به عطر موهای دخترک فکر کرد, آنقدری خوش بود که هنگام گذشتن از کنار مرد چشمانش را ببندد. فکر کرد باید نرم کننده اش را عوض کند. مرد نگاهش را چرخاند. دستان زن را گرفت و چشمک زد. زن لبخند زد, به مرد ِ دخترک.

اتاق کم نور بود. جز رگه های باریک آبی روی سقف هیچ نوری وجود نداشت. به چشمان بسته ی مرد نگاه کرد. به دستان دور کمرش. سرش را روی سینه ی مرد گذاشت. چشمانش را بست. صدای سوت ناطور آمد. هنوز همه چیز آرام بود.