6Bعنوان

روی میز آرایش خم می شوم و زل می زنم.

یاد مرد درون Insomnia می افتم. همانی که بعد از مدت ها می دیدمت و فکر می کردم فیلمی که برای یک آدم خاص می آوری حتمن باید خاص باشد. متعلق به دنیای من.

بگذریم...واضح تر بگویم. یاد چشمان گود افتاده ی آل پاچینو می افتم که هرچه با داستان جلو می رفتم, مایوس تر می شدم.

دقیق تر می شوم. به خودم زل می زنم. به حلقه ی فرو رفته و تیره رنگ دور ِ چشمانم نگاه می کنم. از بیخوابی نیست. از هرچه هست آنقدری زشت و زننده هست که سر ظهری, وسط تعریف کردن یک جریان پرهیجان 'س' بگوید "یک کرم دور چشم بخری بد نیست"

انگشتانم را نزدیک می کنم, فرو می روند. بی خیال تغیر رنگ و پر کردنش می شوم. حتا بی خیال همه ی نگاه هایی می شوم که روزی برایم اهمیت داشتند. فریم دور مشکی را برمی دارم و  به چشمم می زنم. همه چیز تغییر می کند. لبخند می زنم. بلند می شوم.

این روزها عینک طبی ِ دوست نداشتنی ام زیباترین قسمت صورتم شده است.