In The Classroom

هوای داخل گرم و خفه بود. هر هشت ردیف مهتابی خاموش. خودم رو روی صندلی سُر داده بودم و سرم رو به پشتی تکیه. به تنها نفر ِ جز من نگاه می کردم که چطور بی قرار و پریشان هست و صدای ضربه های کفشش به زمین, من رو کلافه می کنه. نگاهش می کردم دخترک بیچاره

صدای در اومد و پسری داخل شد. خوشحال و خندون. دخترک منتظر و پریشان. خندید و گفت "آمارت رو گرفتم. گذشته ت پاکِ پاکِ. می خوام از همین الان دوستی مون شروع بشه"

نگاهش کردم. به قیافه ی نچسب و آشنای پسر. به آهِ از روی راحتی و سبکی ِ دختر.

هه! گذشته ی پاکِ پاک...به پاکی ِ پرده ی نازک صورتی...مردک عوضی

نمی دونم. شاید زیر لبی م اونقدر آروم نبود که زیر لب حساب بشه. احتمالن اون قدر بلند بود که مردک با خشم نگاهم کرد. نمی دونم.

بلند شدم. کیفم رو برداشتم و زدم بیرون. گور ِ بابای استراحت و جای تاریک.